Nieuwsbrief november 2022
Interview met een nieuwe dorpsgenoot
Afgelopen weekend is een deel van Afghaanse gemeenschap in Winsum komen wonen. Met een van deze bewoners hebben we als projectgroep vluchtelingen Winsum al een aantal maanden bijna dagelijks contact. Het leek ons als projectgroep goed om u nader kennis te laten maken zodat we meer inzicht krijgen over het verleden, heden en toekomst van de Afghanen. We hebben daarom Abdul Matin Noori geïnterviewd. Hij slechts 1 van de velen maar geeft wel een beeld hoe het hun vergaan is.
Mijnheer Noori wilt u iets vertellen over uzelf?
Mijn naam is Abdul Matin Noori. Ik ben geboren in 1960 in een van de mooie steegjes van Kabul in Afghanistan. Tijdens mijn jeugd werd ik langzamerhand geconfronteerd tijd met de problemen van een Afghaans leven. Ik heb 12 jaar lang de lagere en middelbare school in Afghanistan doorlopen in slechte economische omstandigheden. Helaas kon ik mijn opleiding niet afmaken. Door de slechte situatie in Afghanistan moest ik mijn land verlaten en ging ik naar Pakistan. In Pakistan leerde ik het ambacht van houtsnijwerk, het verwerken van edelstenen en gewone stenen tot dames- en herensieraden en andere voorwerpen, en ik maakte veel dingen. Dit vak heb ik vervolgens nog een aantal jaren uitgeoefend, wel leerde ik inmiddels ook Engels. Inmiddels had ik mijn vrouw leren kennen, we trouwden en kregen 4 kinderen, twee meisjes en twee jongens.
Maar na vele jaren terug naar Afghanistan?
Ja na 21 jaar Pakistan zijn we teruggegaan omdat de levensomstandigheden in Afghanistan verbeterd waren na jaren van oorlog. Het was toen 2002. Toelichting: Amerika was in 2001 Afghanistan binnen gevallen om het regiem van de Taliban te verjagen, omdat zij een aanslag hadden gepleegd op 11 september 2001. Het regiem werd snel verslagen maar Bin Laden wist te ontsnappen. Ruim 5 miljoen vluchtelingen keerden terug naar Afghanistan.
Na een jaar kreeg ik de kans om bij Oxfam Novib (GB) aan het werk te komen. In 2015 maakte ik de overstap naar Oxfam Novib NL en werkte daar als logistiek medewerker tot 2022.
Hoe verging het uw gezin in Afghanistan?
Jarenlang probeerde ik mijn kinderen in vrede te laten leven en als vader gaf ik hun de kans om te studeren en zich te laten ontwikkelen. Mijn oudste dochter kon na 12 jaar school naar de universiteit en studeerde vier jaar economie. Mijn oudste zoon studeerde ook vier jaar computerwetenschappen, na veel moeite kreeg mijn tweede dochter de kans om Engelse literatuur te blijven studeren aan de universiteit van Kaboel, en mijn tweede zoon was net klaar met school toen de Taliban kwamen. Hij kreeg niet de kans om een vak te kiezen. Door de machtsovername van de Taliban veranderde onze wereld totaal.
Toelichting: Amerika besloot in 2021 zich terug te trekken en in augustus werd dat een feit, onmiddellijk namen de Talibanstrijders de macht over en was Afghanistan weer 20 jaar terug in de tijd.
Mijnheer Noori hoe is het leven nu in Afghanistan?
Na de machtsovername is de economie en de gezondheidszorg ingestort en de armoede is enorm toegenomen. Vooral voor de vrouwen/meisjes is de situatie dramatisch. De scholen zijn gesloten voor meisjes, ze mogen het huis niet verlaten zonder een familielid. Ze moeten een sluier dragen en kunnen niet deelnemen aan de maatschappij zoals mannen. Ze kunnen niet naar universiteiten gaan en studeren. Ze mogen niet afgebeeld worden in de media. Zij mogen niet werken en worden zelfs gedwongen tot gedwongen huwelijken. (Meestal jonge meisjes jonger dan 18 jaar met oudere mannen). Na de komst van de Taliban zijn banken gesloten wegens geldgebrek, brandstof is onbetaalbaar en ook persoonlijke veiligheid is in het geding.
Tegenwoordig worden gezinnen gedwongen hun kinderen voor een schijntje te verkopen om hun leven te redden en te zorgen dat de rest van het gezin niet verhongert. Werkloosheid heeft depressies veroorzaakt onder jongeren die zelfs zelfmoord plegen. Gebrek aan persoonlijke en financiële zekerheid heeft Afghanen ertoe gebracht naar andere landen te migreren. Veel kinderen verliezen het leven doordat ze moeilijk te eten krijgen.
Omdat de leefomstandigheden zo slecht en gevaarlijk zijn besloten veel landen om een evacuatieprogramma op te zetten om mensen die in levensgevaar verkeerden te evacueren. Wij konden naar Nederland omdat ik bij Oxfam Novib (NL) werkte.
Hoe was u/jullie verblijf in Zoutkamp?
Wij zaten hier met 450 mensen hoofdzakelijk jonge gezinnen met kinderen, we waren blij dat we daar in vrijheid konden leven. We moesten vaak met 2 gezinnen een ruimte delen. Hierdoor was er weinig privacy. We zitten nu sinds een week in Winsum. We willen graag Nederlands leren en ook de verkeersregels begrijpen. En heel graag weer Afghaans eten want dat missen we echt.
Toelichting: Het COA heeft door overmacht te weinig mensen om de Nederlandse lessen te kunnen verzorgen, jammer want de mensen hebben er nu de tijd voor en het helpt hen straks gemakkelijker te intrigeren. Als werkgroep gaan we dit nu oppakken samen met het COA om de mensen op deze manier te helpen.
Hoe ziet U de toekomst?
Mijn zoon en schoondochter wonen nog in Afghanistan net als vele familieleden en vrienden. Mijn schoonmoeder is ernstig ziek heeft geen werk en geen geld om haar te laten behandelen en dat doet pijn. Ook familie van mij waar ik veel contact mee heb, zijn werkloos hebben geen financiële middelen en kampen met allerlei ziektes. Ook qua persoonlijke veiligheid is het allemaal erg spannend.
Ik probeer nu mijn zoon en schoondochter uit Afghanistan te krijgen zodat we als gezin weer bij elkaar zijn. Ik heb grote zorgen en angst over het leven van hen. Het contact gaat via whatsapp, waarbij zij ook aangeven dat de leefomstandigheden slecht zijn en dat doet pijn. Ik wou dat ik het kon veranderen.
Als we ons gezin weer compleet hebben zou het mooi zijn dat onze kinderen verder kunnen studeren. Verder willen we heel graag de Nederlandse taal leren, een woning voor ons en zelf ik zou heel graag aan het werk gaan.
Mijnheer Noori mag ik u hartelijk danken voor uw openhartig verhaal en sterkte wensen en laten we hopen dat uw gezin herenigd wordt. Een goede toekomst voor u, uw gezin en uw landgenoten.
Namens de werkgroep
Bert de Vries.