 |
 |
1,2,3,4,………..25. Hoe vaak kun je tellen in een weekend. Was het voor iemand die extreem geduldig moest leren zijn? Was het iemand die zich erg verveelde? Niets van dit alles. Het betrof hier het begeleidingsteam van voormalig C2 en C3 die met 25 jongens op reis gingen naar het pittoreske Leverington onder de rook van Wisbech. Hoewel we dit normaal gesproken niet doen, zal ik het einde alvast verklappen. De zeer geslaagde exchange (uitwisseling) was pas echt ten einde toen we maandag 22 augustus de 25 jongens konden herenigen met hun vrolijke en opgeluchte ouders.
Vrijdag 19 augustus vertrokken 25 in het groen gestoken boys met maar liefst 8 in het zwart geklede begeleiders. De Engelandcommissie was voor de gelegenheid uitgebreid met de moeder van Coen en de vaders van Rowin, Jelmer, Thomas en Giovanny. Het uitzwaaipubliek bestond uit vele tientallen vaders, moeders, opa's en oma's en nog meer familie. Onder hen ook het hoofd van de jeugd CVZ, Willem Vos.
Na een voorspoedige busreis bereikten we mooi op tijd Schiphol. 1,2,3……..25 boys door de douane en bijeengedreven bij het verzamelpunt op Schiphol. Terwijl de leiding zich tegoed deed aan koffie struinden de jongens de tax-free winkeltjes af. Ruim op tijd was de groep compleet en kon via het betonnen platform van Schiphol het oranje witte vliegtuig van Easyjet beklommen worden. 'Wow, wat een groep,wat leuk, wie zijn jullie en wat ga je doen'? Fantastisch om te zien hoe mensen enthousiast reageren op een groep in het groen geklede voetballer oet 't Noord'n. Voor een aantal jongens was het de eerste keer vliegen en ook voor anderen bleek toch ook de zesde keer vliegen erg spannend. Gelukkig waren er voor hun opbeurende woorden. 'Ach ja, als we gaan, gaan we in ieder geval met zijn allen'. De piloot was echter in goeden doen en bracht ons binnen 50 minuten naar Stansted airport bij Londen. In Engeland werden we opgewacht door de goedgeluimde Wayne Garner en Ian Patrick die een heuse 52-seater bus bij zich hadden.
De busreis duurde wat langer dan verwacht maar om 23.00 uur werden we hartelijk ontvangen in de 'Leverington Sport and Social club'. Een pub, met zaaltje en een tweetal kleedkamers die dienst deed als ontmoetingsplaats voor de gehele bevolking van het gehucht Leverington. Achter de gebouwtjes een gigantisch groot veld dat ruimte bood aan 2 voetbalvelden en een cricketveld.
Na een gezonde maaltijd was het tijd om de luchtbedden en slaapzakken op te zoeken om heerlijk te gaan slapen. Dat laatste gold helaas alleen voor de mums. Gedrieën mochten zij plaatsnemen in een heuse caravan op de parkeerplaats.
Om half negen was het tijd voor een continentaal breakfast. Een aantal Engelse mums had een lopend buffet voorbereid voor de hongerige magen uit Winsum. De magen werden goed gevuld en om 10.00 uur startte het toernooi tussen de 0-16 en 0-15 van de Leverington Sports Youth Club en de VV Winsum C2 en C3 van het vorige jaar. In een uiterst sportief treffen bleken de één jaar oudere Engelsen toch te sterk voor de goed partij gevende spelers uit het hoge noorden.
Na het douchen en omkleden stond een heuse 'Hog roast' op het programma. Een geroosterd en versnipperd varken werd tussen een broodje en vergezeld van salade en andere heerlijkheden aangeboden aan de Winsumers. Tevens bleek het halve dorp acte de presence te geven zodat het een dolle boel werd in het clubhuis. De tweede nacht was echt een nacht die je normaal gesproken alleen in films ziet. Het was een nacht die werd bezongen in het mooiste slaaplied. Uitgeput vielen de jongens en begeleiding in slaap. En de mums, tja, die sliepen zoals altijd als makke lammetjes in een schoon bedje van stro.
Wake, wake, rise and shine. It's half pas eight time to wake up little boys. Een echt Engels ontbijt met scrambled eggs, bacon and white beans in tomato sauce vulden de magen van de groen-witten.
Om 10.00 uur was de start van het mix toernooi waarbij Barcelona beslag legde op de 1e plaats. Ook bij mix-toernooien lukt het de kleine clubs dus niet meer om te winnen.
De middag was gereserveerd voor een dagje on the beach in kustplaats Hunstanton. Deze plaats kent een hele lange boulevard met onder andere een kermis, overdekt zwembad, bowls-terrein en amusementshallen. De Engelsen groepeerden zich rond een kleedje op de zonneweide en de boys doken de amusementshallen in. De begeleiders splitsten zich in een deel 'lokal pubs ontdekken' en een deel 'walk along the beach'. Aan het eind van de middag verzamelde iedereen zich op de zonneweide en werden we verblijd met een typisch Engelse maaltijd 'Fish and chips'. De buschauffeur was in a good mood en maakte een omweg om ons het buitenhuis van 'the queen of England' te laten zien.
Maandag stond in het teken van de reis terug. Na een uitstekend ontbijt werd de slaapzaal ontmanteld en in originele stijl teruggebracht. Het afscheid was hartverwarmend zoals het hele weekend was. Een klein voetbalclubje met een eenvoudige accommodatie en ontzettend vriendelijke mensen. Een goede reis bracht ons via bus, vliegtuig, bus om 22.30 uur terug in Winsum. In de bus werden de jongens nogmaals bedankt voor hun goede gedrag en gezelligheid tijdens de trip. Tevens was er tijd om namens de leiding excuses aan te bieden voor de weinige slaap tijdens de verder geslaagde reis. Ga maar na: Eén leider die de eerste ochtend triomfantelijk zijn wekker af laat gaan om 6.30 uur. Oh ja, in Engeland is het een uur vroeger. Foutje bedankt. Begeleider 2 doet hetzelfde bij dag 2 maar dan om 7.00 uur. Foutje bedankt. Begeleider 3 krijgt het voor elkaar om in drie nachten heel Sherwood Forest om te zagen.
We would like to thank our friends in Leverington for the fantastic exchange and we'll meet again in Holland next year. Tevens dank aan iedereen die deze reis heeft mogelijk gemaakt. Een once in a lifetime experience voor zowel de boys als de begeleiding.
With kind regards,
Simone, Eilana and John